2002’de İngiltere, Sheffieldlı komşu iki genç; 16 yaşındaki Alex Turner ve Jamie Cook, ailelerinden Noel hediyesi olarak gitar istediler. Arkadaşları Matt Helders çat pat davul çalıyordu. Toparlanıp amatörce müzik yapmaya başladılar. İlk konserlerini 2003 Haziranında 13 kişiye verdiler. 2004’ün sonlarında bir arkadaşları, demoları «Beneath the Boardwalk”u internet sitesine koydu ve adresi arkadaşlarına gönderdi. Arkadaşları kendi arkadaşlarına, onlar da başkalarına, oradan MP3 arama motorlarına derken birden herkes onlar hakkında konuşmaya başladı. BBC radyosu ve İngilizlerin meşhur tabloid gazeteleri, şarkılarla değil, Arctic Monkeys’in birden nasıl herkesin konuşma konusu olduğuyla ilgileniyordu.
Arctic Monkeys, müziklerini internette yaymaya devam etmek istiyordu. Londra’daki meşhur Astoria’yı dolduracak kadar hayranları vardı, konserleri kapalı gişe gidiyordu. 2006 Mayısında kendi imkânlarıyla ilk EP’leri “Five Minutes With Arctic Monkeys”den bin tane bastılar. Röportajlarda plak firmaları için “buraya kadar onlarsız geldik, bundan sonra neden onlara ihtiyaç duyalım ki” diyecek kadar da kendilerini beğenmişlerdi bir kere.
Domino Records’un sonunda onları bir anlaşmayla bağlaması için “patronun firmayı kendi dairesinden yönetmesini ve amatör ruhlarını beğendik” deseler de bizce asıl 725,000 poundluk çek ve EMI’nin albüm kayıtlarında ünlülerle çalma sözü etkili oldu. İlk single’ları “I Bet You Look Good on the Dancefloor”, 17 Ekim 2005’te yayınlandı ve çıktığı gün 38,922 adet satarak İngiltere’de bir numara oldu. İkinci single’ları “When the Sun Goes Down” (ki sitelerinde “Scummy” ismiyle yayınlamışlardı), 16 Ocak 2006’da çıktı ve 40 tane fazla, yani 38,962 tane satarak yine bir numara oldu.
Albüm kayıtları Eylül 2005’te bitmişti. 30 Ocak 2006’da çıkması planlanan albüm, “yoğun talep” nedeniyle bir hafta erkene alınıp 26 Ocak’ta yayınlandı. Yine de şarkıların tümü de bir şekilde internette kolaylıkla bulunabilmesine rağmen “Whatever People Say I Am, That’s What I’m Not” çıktığı gün 118,501, ilk haftasında da 363,735 adet satarak İngiltere tarihinin bir günde ve bir haftada en çok satan albümü rekorunu kırdı. Albüm Amerika’da da indie bir grubun bir haftada en hızlı satan ilk albümü rekoru kırdı. İngiltere’deki kadar etkileyici değil tabii. Albümün ismi ise 1960’ların İngiliz filmi Saturday Night & Sunday Morning’den alıntıdır. Hatta albümde ki bir çok şarkının da, filmi anlattığı söylenir.
İlk albümlerinden sonra fazla vakit kaybetmeden hemen 5 şarkılık EP’leri “Who the Fuck Are Arctic Monkeys”i çıkaran grup, ne yazık ki bu EP’yle hiçbir listede yer alamadı. Bunun altında yatan sebeb EP’nin ne single ne de albüm listelerine uygun olmamasıydı. Şarkıların içerdiği küfürlü sözler de radyolarda çalınmasına kısmen engel oldu.
Tam bu zafer kazanmış havalarındayken ne yazık ki basistleri Andy Nicholson’un gruptan ayrıldığı bildirildi. Ayrılma nedeni olarakta Amerika’ya gitmek istememesi olduğu açıklandı, ama başka nedenler deolabilir. Grup Amerika turnesi için Nick O’Malley ile anlaştılar. Ardından resmi olarak gruba katıldığı kesinleşti.
14 Ağustos 2006’da yayınladıkları single “Leave Before the Lights Come On”, listelerde 4. sıra gibi iyi bir yere yerleşirken, grubun ilk 1. sırada yer alamayan single’ı olarak başarısızlıkla adından söz ettirdi. Solist Turner’ın bu single’la ilgili yorumu da akıllarda kalmaya değer cinsten : “Ailemizin kara koyunu”. Buna rağmen grup 2006’nın sonunda İngiltere’nin en prestijli ödülünü; Mercury Ödülü’nün sahibi oldu.
EP, albüm ve single’ların çıkış zaman aralığını kısa tutan Arctic Monkeys, üretmeyi fazlasıyla seviyor ve bu özellikleri üzerine Jamie Cook sert bir dille eklemeden geçemiyor: “Coldplay gibi olabileceğimizi düşünemiyorum. Kahrolası bir albümün turnesini 3 senede tamamlıyorsunuz, her gece aynı dandik şarkılar… bazı insanlar bundan hoşlanıyor olabilir ama biz değil”.
16 Nisan 2007 tarihinde “Brianstorm” adlı single’ı yayınlayan Arctic Monkeys, 23 Nisan tarihinde de “Favourite Worst Nightmare” adlı 2. stüdyo albümünü hayranlarına ulaştırdı. Albümün prodüksiyonunda James Ford ve Mike Crossey ile çalışan grup, albümün soundunda ilk albüme göre daha hızlı ve funk parçalara imza attı. “Brianstorm” single’ı ile İngiltere listelerinde 2 numara olmayı başardılar.
9 Temmuzda çıkan Favourite Worst Nightmare albümünün 2. single’ı Fluorescent Adolescent’in klibi unutulmayacak kadar orjinal tartışmasız. Bu single’dan sonra uzunca bir ara veren grup, 3. singleları Teddy Picker’ı 3 Aralıkta çıkardılar. Grup 2. albümüyle bir kez daha Mercury’e aday olunca bazı sanatçılar bu duruma karşı çıktı.
Uzun bir turnenin ardından grup 17 Aralıkta Manchester Apollo’da yılın son konserini verdi. Bu konserin DVD olarak piyasaya 2009 Şubat ayında sürüleceği de yayıncı tarafından onaylanmıştır.
Grup, 20 Şubat 2008’de gerçekleştirilen Brit Ödülleri Töreni’nde «En İyi İngiliz Grup» ve «En İyi Albüm» ödüllerinin sahibi oldu. Ayrıca bazı haber kuruluşları, grubun 3. albümü üzerinde çalıştığı için Londra’da olduğu ve Brit Ödülleri Töreninde bulunmalarının nedinin bu olduğunu söyledi. Bu söylenenler dikkate alındığında, 3. albümün 2009’un başında çıkacağı düşünülüyor.
Albüm hazırlıkları sürerken, Alex Turner, grubun vokal-gitar’ı boş durmadı, ve kardeş grup sayılabilecek The Rascals’dan Miles Kane ile The Last Shadow Puppets adında bir grup kurdu. Albümün prodüktörü ise Arctic Monkeys’in ikinci albümünde ki isim ile aynı: James Ford. Durum böyle olunca, bu yan çalışma grubunun Arctic Monkeys’e etki etmesinden korkulurken, Alex dergilere verdiği röpörtajda Arctic Monkeys’e hala bağlı olduğunu, bir dağılma konusunun bulunmadığını söylemiştir. Alex Turner’ı takiben grubun bateristi Matt Helders’da Mongrel adında bir yan çalışma yapacağını onayladı. Hemde grubun eski basçısı Andy Nicholson ile.
The Last Shadow Puppets ile neredeyse Arctic Monkeys kadar büyük bir başarı yakalayan Alex, gruba 2008 yazında geri geldi. Provalar birbirini izlerken Kasım-Aralık aylarında grup, yeni albüm üzerinde çalışmak amacıyla Queens Of The Stone Age’den Josh Hhomme ile Amerikaya gitti. Bu sırada grubun 2007 turnesinde ki son konserini içeren Arctic Monkeys At The Apollo Dvd’si yayınalndı. Ayrıca konser, İngiltere ve başka ülkelerde ki bazı sinemalarda tek gecelik gösterime girdi.
Arctic Monkeys, 2009’un ilk konserlerini Avustralya ‘da Big Day Out Festivalinde verdi. Bu festival süresince küçük konser mekanlarında kendi konserlerini de verdiler. Bu konserlerde, 4 yeni şarkı ve 1 cover çalındı, ve kısaca 3. albümün yaklaştığı söylendi. Grup, Şubat ayında verdikleri bir röpörtajda albümün 2/3’ünün bittiğini açıkladı.
Yoğun Avustralya konserlerinden sonra Londraya dönen grup, albümleri üzerinde çalışmaya devam etti. Grup, turne ve albümün sürecini, arkadaşları Mark Bull vasıtası ile internet siteleri üzerinden hayranlarıyla paylaştı. Mart ayının sonunda, grup albümün son kısmını tamamlamak için New York’a gideceklerini, burdan sonra albümün prodüksyona gönderileceğini açıkladı.
Bununla birlikte grup, yazın yapacakları Batı Avrupa tur tarihlerini açıklamaya devam etti. Ayrıca Eylül-Ekim gibi küçük bir Kuzey Amerika turu yapacaklarını da bildirdiler. Bu iki tarih arasında, grup İngiltere’nin en önemli festivali sayılan Reading ve Leeds festivalinde sahne alacaklarını açıkladı.
24 Ağustos’ta grubun en uzun süredir beklenen 3. albümü «Humbug» çıktı. Albüm 10 şarkı içeriyordu ve Jimi Hendrix, Black Sabbat, Cream etkileşimleriyle grubun diğer tüm kayıtlarından farklıydı. Albüm James Ford/Josh Homme ortak yapımıydı ve ilk single «Crying Lightning» 19 Ağustos tarihinde çıktı. Ayrıca grup bu albümden «Cornerstone» ve «My Propeller» parçalarını da single olarak yayınladı ama hiç birinde CD basımı yapmayarak listelere girmelerini engelledi. Grup Nisan 2010’da turneleri bitirerek, yıl sonuna doğru 4. albüm üzerine çalışmak için ara verdi.
2011 yılının Mayıs ayında ‘’Suck it and See’’ albümlerini çıkardılar. Aynı zamanda Alex Turner kendi solo EP’si ‘’Submarine’’ yayınladı.
